gemeindenblick.ch/bestof

Original (Polnisch) http://edytabartosiewicz.net/ZYCIORYS.HTM Deutsch Français

Biografia Edyta Bartosiewicz Piosenkarka, Muzyk & Kompozytor

Urodziła się 11 stycznia 1965 roku w Warszawie. Swoje dzieciństwo, które sama zalicza do normalnych, spędziła przy Ulicy Wolskiej 113. Już w wieku 10 lat zaczęła samodzielną naukę gry na gitarze, którą otrzymała od Taty w nagrodę za dobre wyniki w nauce. Układała proste piosenki, najczęściej z angielskimi tekstami, jak sama mówi – pełnymi błędów.

Później nadszedł czas nauki w liceum im. Kopernika i nie myśląc o karierze muzycznej zajęła się sportem dziesięć lat trenowała siatkówkę, a wcześniej łyżwiarstwo szybkie. Po skończeniu szkoły średniej, podporządkowała się presji rodziców i podjęła studia na SGPiS w Warszawie. Decyzja ta, jak się później okazało, była przyczyną bolesnego konfliktu wewnętrznego.

Mimo tego, próbując spełnić się muzycznie i pogodzić pasję z nauką, założyła swój pierwszy zespół w Mińsku Mazowieckim. Pomysł ten nie przyniósł oczekiwanych rezultatów i ignorując sugestie Waltera Chełstowskiego o podjęciu profesjonalnych nagrań.

W 1986 roku zdecydowała się wyjechać do Londynu. Tam poznała zespół The Blue Airplanes.
Po krótkiej serii ich koncertów na Wyspach Brytyjskich, zdała sobie sprawę, że muzyka jest właśnie tym czego zawsze w jej życiu brakowało i od czego nieświadomie uciekała. Wówczas podjęła pierwsze publiczne próby śpiewania, które zostały przyjęte z dużym entuzjazmem.

Szybko pojawili się wokół niej ludzie, którzy obiecali zorganizować fundusze na nagranie debiutanckiej płyty w Polsce. Po upływie sześciu miesięcy, wróciła do Warszawy. Powrót do Polski okazał się momentem przełomowym. Po czwartym roku porzuciła studia i dołączyła do grupy Staff, z którą – po zmianie nazwy na Holloee Poloy – wygrała Mokotowską. Jesień Muzyczną w Warszawie (1989), a potem nagrała płytę Album Nr.1 The Big Beat (1990). Krążek potwierdził możliwości Edyty i mimo, że cieszył się umiarkowaną popularnością, zdobył uznanie krytyków Nagroda Artystyczna Młodych im. Wyspiańskiego dla Edyty oraz Nagroda im. Mateusza Święcickiego (od III Programu Polskiego Radia).

Płyta Album Nr.2 Love (1992), zaśpiewana w całości po angielsku, nie odniosła znaczącego sukcesu komercyjnego, jednak po raz kolejny przypomniała o klasie muzycznej Edyty. Spotkała się też z uznaniem na Festiwalu w Sopocie (1992), gdzie wokalistka otrzymała Bursztynowego Słowika. Natomiast w Opolu (1993), Edyta spotkała się z niezbyt miłym przyjęciem. Zapewne dlatego, że wszystkie utwory jakie zaśpiewała, zostały wykonane w języku angielskim, a występowała jako gwiazda polska.

Duże znaczenie dla dalszej kariery Edyty miały gościnne nagrania z najpopularniejszymi wykonawcami muzyki rozrywkowej w Polsce, takimi jak: Wojciech Waglewski (1991), Ziyo (1992), Roses Europa (1993), Acid Drinkers (1993), Hey (1993), Human.
Kolejny album Edyty Album Nr.3 Sen (Traum) (1994) przyniósł jej sukces. Album ten został nagrodzony „Fryderykami”, a sama Edyta została uznana za Najlepszą wokalistkę roku. Otrzymała również Paszport Polityki. W 1995 roku miało miejsce nagranie nowej wersji piosenki Erica Claptona Wonderful Tonight na płytę Tribute to Eric Clapton (1995). Niedługo potem ukazał się jej trzeci solowy album Album Nr.4 Szok'n'Show (1995). Otrzymał on „Fryderyka” w kategorii Najlepszy album rockowy.

W 1996 roku ukazał się na rynku singiel z transwersją Ostatnie - <i>Single</i> Ostatnie (Zum Letzten) i z całkowicie nowym utworem Edyty: Pomyśl o mnie (Denk an mich). Również w 1996 roku ukazał się singiel, na który Edyta nagrała piosenkę Mistrz (Champion) Po dwuletniej przerwie, 9 czerwca 1997 roku, wydany został kolejny album Album Nr.5 Dziecko (Kind) (1997), który otrzymał „Fryderyka” w kategorii Najlepszy album rockowy. Dziewiątego listopada 1998 roku pojawił się następny krążek Edyty Album Nr.6 Wodospady Łez (Wasserfall) (1998), za który otrzymała cztery nominacje do „Fryderyków”.

Kolejnym albumem Edyty (który był podsumowaniem rozwiązanego z Universal Music Polska kontraktu) stała się wydana 29 listopada 1999 r. płyta Album Nr.7 Dziś są moje urodziny (Heute ist mein Geburtstag) (1999). Krążek zawiera największe przeboje Edyty wraz z dwoma nowymi utworami: XXI Wiek (Alter) i Mistrz (Champion) Piosenka ta ukazała się wcześniej w 1996 r. na CD dołączonym do miesięcznika Tylko Rock (Einfach Rock).

Od tego czasu pojawiły się pojedyncze single i koprodukcje z innymi artystami. W 2001 roku także napisała piosenki dla Edyta Górniak płyta Album Perła - Edyta Górniak (2001) Perła (Perle) (2001), takimi jak: Nie proszę o więcej (Ich bitte nicht um mehr), który stał się wielkim sukcesem. W 2003 roku, po długiej przerwie, ukazał się nowy singiel Niewinność (Unschuld) który powinien również ogłosić nowy album to miało być wydane w 2006 roku. W 2005 roku śpiewała duet z Krzysztofem Krawczykiem na temat piosenki Trudno Tak (Es ist schwer) (Razem być nam ze sobą - Sei zusammen mit uns). W 2008 roku po raz pierwszy pojawiła się publicznie po 2006 roku.

W 2010 roku Edyta wystąpiła na Festiwalu Orange Opener Music w Warszawie.
1 października 2013 roku w końcu wydała swój szósty studyjny album Album Nr.8 Renovatio (2013), która osiągnęła najwyższe miejsce w rankingu polskich albumów i sprzedała się z ponad 15'000 Kopie otrzymały Złoty rekord. W 2014 roku przyniosła najlepszy album Album Nr.9 Love and more (2014) z piosenkami z Love Album (1992) i innych. Od 2016 r. Edyta regularnie udziela koncerty z trzyczęściową formacją pod nazwą Acoustic Trio.

Edyty Tophits to: Miłość Jak Ogień (Liebe wie Feuer), Sen (Traum), Skłamałam (Ich habe gelogen), Jenny, Ostatni (Zum Letzten -Tanz), Niewinność (Unschuld) i Madame Bijou.
Edyta mit Sohn

aus Homepage von Edyta Bartosiewicz & Wikipedia